من با خود اندیشیدم؟

            اندیشیدم که ایا کسی جز تو می تواند همسفر لحظه لحظه هایم باشد؟

   افسوس که تو در فصل برگریزان برای همیشه رفتی تا من همواره بر گور خاطراتم گریه کنم

                             خیال نکن که خیالم خالی از یاد توست ، نه هرگز !

   فقط به حرمت سنگینی غرورم است که سکوت می کنم و ان قدر بی صدا می مانم تا تو در

                                     فصل شکفتن برای همیشه بیایی و بمانی

                                                       (به امید انروز)